زنجبیل حاوی چندین ترکیب زیست فعال است که به خواص تسکین درد آن کمک می کند . مواد اولیه فعال موجود در زنجبیل شامل جینجرول، شوگائول و پارادول هستند. اعتقاد بر این است که این ترکیبات اثرات خود را از طریق مکانیسم های مختلفی اعمال می کنند، از جمله :

• خواص ضد التهابی : جینجرول ها، ترکیبات زیست فعال اصلی زنجبیل، دارای خواص ضدالتهابی قوی هستند. التهاب جزء کلیدی بسیاری از انواع درد از جمله آرتریت و درد عضلانی است . جینجرول ها تولید سیتوکین ها و آنزیم های پیش التهابی را مهار میکنند و در نتیجه التهاب و درد بعدی را کاهش می دهند .
• اثرات ضد درد : زنجبیل حاوی ترکیباتی است که به عنوان مسکن عمل می کنند، به این معنی که می توانند درک درد را کاهش دهند . ین ترکیبات ممکن است مسیرهای سیگنال دهی درد را در بدن تعدیل کنند، مانند تعامل با گیرنده های دخیل در احساس درد .
• فعالیت آنتی اکسیدانی : زنجبیل حاوی آنتی اکسیدان هایی است که به خنثی کردن رادیکال های آزاد مضر در بدن کمک می کند . استرس اکسیداتیو می تواند به درد و التهاب کمک کند، بنابراین خواص آنتی اکسیدانی زنجبیل ممکن است با کاهش آسیب اکسیداتیو به کاهش درد کمک کند .
• مدولاسیون انتقال دهنده های عصبی : برخی تحقیقات نشان می دهد که زنجبیل ممکن است بر فعالیت انتقال دهنده های عصبی در مغز و سیستم عصبی تأثیر بگذارد . زنجبیل با تعدیل آزادسازی و فعالیت انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و دوپامین، ممکن است به تنظیم درک درد و بهبود خلق و خو کمک کند .
• مهار سنتز پروستاگلاندین : زنجبیل از سنتز پروستاگلاندین‌ها که ترکیبات لیپیدی هستند که درالتهاب و سیگنال‌دهی درد نقش دارند، جلوگیری می‌کند . با کاهش سطح پروستاگلاندین، زنجبیل می تواند به کاهش درد مرتبط با بیماری هایی مانند آرتریت و دردهای قاعدگی کمک کند .

به طور کلی، ترکیبی از اثرات ضد التهابی، ضد درد، آنتی اکسیدانی و تعدیل کننده عصبی زنجبیل به اثربخشی آن در کاهش درد کمک می کند .